#11 Krok ku dorosłości

Minęło już sporo czasu,od pierwszego spotkania Hope i Kifo.Wiele dni,od uratowania Adele.Wiele tygodni,od dowiedzenia się,że Hope jest chora...od wygnania.Teraz,stali się dorośli.Lwice wypiękniały,a grzywa Kifo,urosła.Tego poranka,wszyscy mieli wolny dzień.Nikt nie polował,nie walczył.Lwiątka się bawiły,lwice odpoczywały.Kifo,Hope i Adele,leżeli na jednej,że skałek.Wdychali świeże powietrze i nasłuchiwali śpiewu ptaków.Nic nie robili,nic nie mówili,tylko leżeli.W ten,Adele się podniosła.Uśmiechnęła się do zdziwionych i zmęczonych przyjaciół.
-Chodźcie,idziemy na spacer!
-Ale....po co?-zapytali chórem,po czym się przytulili.

-No już gołąbeczki,-zaśmiała się biała,-puki nie musimy ,pomagać kolejnym chorym....to odpocznijmy

-A co właśnie robimy!?

-Ale...mi chodzi o....odpoczynek na spacerze,-jąkała się lekko.Czarna i szary,spojrzeli ku sobie i wstali.Podreptali za białą.W czasie,wędrówki,wspominali dawne misję.Kiedy jednonoga zebra,chciała odnaleźć chore dziecko.Kiedy,majordamuska była ciężko chora,a chciała zachować pracę.Było wiele sytuacji,wiele się działo,by teraz mogli odpocząć.

Adele,śpiewała sobie cichutko,podskakując,podczas gdy Kifo i Hope,szli przytuleni za nią.Po dość długim spacerku,Kifo chciał już wracać.Hope poszła,w jego ślady.Adele westchnęła i już miała,iść za nimi,kiedy ktoś na nią skoczył.Poturlali się trochę,by na koniec,spojrzeć sobie w oczy.Jej były fioletowe,jego żółte.Miał tak jak ona,białą sierść.Jego grzywa,była czarna,jego nos przypominał ten złoziemca.

Uśmiechnął się szarmancko do lwicy.Adele z początku,była nieufna,lecz później się uśmiechnęła.

-Jestem Adele!

-Witam piękną lwicę,jestem Upepo*

-Jakoś nie przypominasz wiatru,-uśmiechnęła się do lwa,lecz później zmienił jej się wyraz twarzy,-czemu na mnie skoczyłeś?

Zmieszał się,długo coś analizował.

-Uciekałem przed...moją rodziną

-Jak to przed...

-Mogę ci opowiedzieć,ale w innym miejscu

Przytaknęła i zaczęła kierować lwa,w stronę przyjaciół.Ci stali,najprawdopodobniej jej wypatrując.Kiedy zobaczyli ją w towarzystwie obcego,zamarli.Podeszli bliżej,wystawiając pazury.

-Spokojnie,to jest Upepo,mój...nowy przyjaciół

-Witam!

-Witamy cię Upepo,coś ci dolega?-spytała miło Hope

-Nie,jestem zdrowy

-Jakaś odmiana,-zaśmiał się Kifo,-a tak ogółem,jestem Kifo,a to Hope

-Co cię do nas sprowadza?-spytała czarna

-Więc...poszukuję nowego domu,bo wy moim,nie da się już mieszkać.

-To znaczy? Możesz,nam powiedzieć

-A mogę z czasem,jestem zmęczony...chce się położyć

-Oczywiście!-krzyknęła Adele,-chodź ,zaprowadzę cię do jaskini stada

Kiedy dwa lwy się oddaliły,Hope i Kifo,spojrzeli na siebie i usiedli.

-Coś czuję,że rośnie tutaj związek!-zaśmiał się szary

-W sumie,racja,-powiedziawszy to,Hope polizała jego policzek.

-A...kiedy nasz ślub?

-Co? Jaki ślub,-podniosła się Hope,-czy ja o czymś nie wiem?

-Jesteśmy już w związku,tak długo...że powinniśmy mieć ślub

-W sumie racja,więc zapraszam

-Ale co,teraz?

-A kiedy głuptasku,-zaśmiała się Hope i pociągnęła za sobą lwa.Pobiegli do szamanki.Ta uśmiechnęła się na ich widok.

-Co was do mnie sprowadza?

-My chcielibyśmy...to znaczy...-jąkali się

-Wiem,o co wam chodzi.Zapraszam!

Nie jestem zadowolona z tego rozdziału.Obiecuję,że następny będzie lepszy.Przynajmniej wiemy,że Hope i Kifo-zostali małżeństwem *z boku słychać fajerberki i muzykę* Co się dalej wydarzy? Tego nikt nie wie.

1.Co myślicie o Upepo?