#9 Nowa para

I jak jeden mąż, rzucili się na siebie.Adele poddała się i odeszła od walczących.Natomiast Hope i Kifo, dalej że sobą walczyli.Żadne nie chciało ustąpić.Drapali się i gryźli.W końcu, oboje padli zdyszani na trawę.Uśmiechnęli się do siebie i spojrzeli na bez chmurne niebo.Od ostatniego czasu wiele się zmieniło.Nie chodzi o to, że przyjaciele pomogli już wielu chorym.Chodzi o to, że stali się nastolatkami.Czarna grzywa Kifo urosła.Natomiast nogi lwiczek wydłużyły się, a one same dostały lwiej figury.Adele była jednak mniejsza od swoich przyjaciół.Czarna i szary, patrzyli na siebie z coraz większym zainteresowaniem.Adele prubowała ich zesfatać, jednak każda próba kończyła się nie powodzeniem.W końcu się poddała.
Hope, wstała z ziemi, po czym się rozejrzała.Poczuła nagle ból głowy.
-Muszę się przejść
Nie czekając na reakcję przyjaciół, zaczęła biec w stronę przeciwną.Nie zatrzymała się, kiedy słyszała nawoływania przyjaciół, co więcej przyszpieszała.Zgrabnie mijała zwierzęta.Powsztrzymywała łzy.Nawet ona nie wiedziała, dlaczego się tak zachowuję.A wraz z kolejną łzą, zaczął padać deszcz.
W końcu zdyszana, zatrzymała się.Deszcz przyniusł błoto, dlatego było ślisko.Oczy miała czerwone od płaczu, traciła pomału siły.Coś czuła, że to ma związek z jej chorobą.Chciała już wracać.Nie dane jej to jednak było, gdyż się poślizgnęła.Prawie spadłaby do kanionu, udało jej się jednak złapć łapkami.Była jednak zbyt słaba by się podciągnąć.Zamknęła oczy i na całe gardło krzyknęła ,, pomocy!".

Moja przeróbka 

Wiele kamyczków spadło na jej głowę.Jej niebieskie oczy z przerażeniem, patrzyły jak kamień, dający jej ostatni ratunek, osuwa się z każdą minutą.Widziała przed oczami czarne plamki.Żałowała swojej decyzji o przejściu się, zwłaszcza że było coraz bardziej ślisko.Nie przestawała nawoływać pomocy.
Siły ją opuściły.Zaczęła spadać w dół.Zamknęła oczy, nie poczuła jednak że upada.Ktoś wciągnął ją na górę.Kiedy znalazła się w bezpiecznej odległości, spojrzała na swojego wybawcę.Uśmięchnęła się, widząc znajomą twarz.Bez namysłu przytuliła lwa.Kifo odwzajemnił uśmiech, szczęśliwy że jego przyjaciółce nic nie jest.Popatrzyli sobie w oczy.W ogóle się nie odzywali.Stali tam jak kołki.Czarna wykonała ruch, który zdziwił lwa, ale i uszczęśliwił.Ich usta połączyły się spólnym pocałunku.Dwa pająki, zaplotły nad nimi sieć, w kształcie serca.Ptaki zaczęły śpiewać, a ryby pluskać wodą.Lwica odsunęła się od niego.
-Hope,-powiedział lew, kiedy lwica odwróciła się do niego tyłem,-również cię kocham
Ponownie popatrzyła na niego.Przytuliła i ponownie pocałowała.Kifo liznął ją za uchem.Teraz, świat wydawał się lepszy i taki...kolorowy.
Biegali radośnie po łące,bawiąc się jak małe lwiątka.Poślizgnęli się i spadli z górki.Kifo wylądował na Hope.Bał się jak zareaguję.Ona jednak polizała go po policzku.Spojrzeli sobie w oczy.Wydawało im się,że w tle gra muzyka ,,Miłość rośnie wokół ich".

By me

***

-Gdzie wy tak długo byliście?-przy wejściu do jaskini,zatrzymała ich Adele.

-Byliśmy..a co pali się?-powiedziała Hope 

-Nie zmieniaj..a z resztą nie ważne.Pragnę wam powiedzieć,że mamy gości 

-Kogo niby?-zapytał Kifo

Właśnie w tedy z jaskini,wyszedł lew a za nim lwica.Widać było,że pomarańczowa jest w ciąży.Lew miał brązową grzywę i białe futro.

-Czy możemy prosić o gościnę na parę dni,że względu na stan mojej partnerki? 

-Ależ oczywiście 

-Zmieniając temat..jestem Adele,-powiedziała radośnie,-to Hope i Kifo,a wy?

-Jestem Canon,a to moja partnerka Lisa

-Poznać miło,-powiedziała pomarańczowa,ciepłym głosem

Kifo poprosił na słówko Adele.

-Hope jest moją partnerką,-pochwalił się

-To cudownie,-ucieszyła się 

Resztę dnia,spędzili na polowaniu.Uczta była nieziemska.Kifo cały czas żartował.Założył się z Canon'em,że zje trawę.Oczywiście mu się udało,ale konsekwencje tego poniosły jego łapy.Wieczorem,wszyscy poszli spać.Hope jednak nie mogła zmrużyć oka.Śniło jej się to wszystko,co się wydarzyło.Wygnanie,poznanie Kifo,Adele i pomaganie chorym.Obudziła się i postanowiła iść nad wodopój.Na miejscu,napiła się chłodnej wody,po czym chciała już wracać.Usłyszała jednak jęki,dochodzące z wysokich traw.Ciekawość dała górę i zajrzała tam od razu.Leżała tam Lisa,kurcząc się z bólu.

-Pomóż mi!!

Hope wiedziała,że o tej porze nie znajdzie medyka,a jaskinia którą zamieszkiwali była daleko..musiała działać szybko.Bez wahania,podeszła do lwicy.Pomagała jej w porodzie.Było to trudne dla obu lwic.Czarna wiedziała jednak,że za wszelką cenę musi pomóc pomarańczowej.Po męczącej godzinie,wydała na świat potomków.Były to dwa,białe lewki.Na widok maluchów,pomyślała o swoich braciach.Lwiaki miały po matce zielone oczy,po ojcu futro i grzywkę.Leżały w łapach Lisy,kiedy jeden zaczął się dusić.Przestraszona lwica,wyrzuciła go z łap.Hope podeszła do malucha.Słuchała bicia jego serca,polizała go i szybko pomogła się odkaszlnąć.Podejrzewała coś złego i się nie myliła.Znowu zaczął się dusić.Pomogła mu ponownie,chociaż nie było to takie łatwe.Podeszła z malcem do jego matki i włożyła go w jej łapy.

-Co się stało,czemu się dusił?!

-Przykro mi ale,jest chory na serce.Będzie się pewnie przez całe życie dusił,chceba w tedy zachować spokój i mu pomagać.

-Co? Chore lwiątko,mąż mi tego nie wybaczy!

-To nie koniec świata..spójż na niego,potrzebuje i matki i ojca,a nawet brata

-CO proponujesz?-popatrzyła na lwiątko

-Jak to co? Wychowajcie go

-Jak nawet nie mamy domu

Hope zamyśliła się chwilę

-Możecie z nami zostać w tej jaskini.Jest dość duża,a więcej członków w ,,stadzie" to lepsze zabezpieczenie

-Naprawdę? Dziękuję.Obiecuję,że będę go kochać..tak jak jego brata

-Nie mi to obiecaj,obiecaj jemu

Kiedy słońce weszło na najwyższy punkt,wróciły do domu.Wszyscy ich przytulili i zaczęli ekscytować się słodkimi lewkami.Ku zdziwieniu Lisy,Canon pokochał nawet chorego syna.Ucieszył się też,że mają nowy dom i z spokojem,słuchał wskazówek o opiece nad lwiątkami.Adele zaproponowała pomoc jako opiekunka.Za to Kifo i Hope się przytulili.Za parę dni,będą dorośli i może w tedy pomyślą o lwiątkach.Na razie wpatrywali się w siebie.Lisa podniosła się i przytuliła czarną.

-Chciałabym,żebyś nazwała jednego z moich synów

Hope po przekonaniu,że strony partnera,podeszła do lwiątek.Wiedziała którego nazwie.Był to ten chory lwiak,z którym czuła wielką więź.Zbliżyła się do niego i otarła o jego nosek.Spojrzała w jego oczy i uśmiechnęła się przyjaźnie,na co lewek zareagował piskiem radości.Rozbawiło to wszystkich.Jego brat już smacznie spał,a ten dalej patrzył na niebieskooką.Wzięła go w łapy.

By me

-Niech nazywa się..Mto,co oznacza rzekę

-Piękne imię,-zachwyciła się Lisa,-tego drugiego nazwiemy Bahari,co oznacza morze

 popatrzył na Hope i się uśmiechnął.Odwzajemniła gest,po czym patrzył jak lewek,zasypia w jej łapach.

-------------------------------------------------------------

Oto długo wyczekiwany rozdział.Mam nadzieję,że się podoba.Przepraszam jeśli są błędy,ale połowę pisałam na tablecie.Pozdrawiam was cieplutko i dziękuję za miłe komentarze,one bardzo motywują do dalszej pracy.

Ps:Co myślicie o nowym obrazku na samej górze bloga :D